होलीका संवाद-गीत March 4, 2015
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a commentઅહીં ક્લીક કરોઃ https://www.youtube.com/watch?v=CH72cvGd5NA
સાહિત્ય ક્ષેત્રે જવલંત સિધ્ધિઓ મેળવનાર નીલમબેન દોશી સાથે એક ઝલક. June 18, 2013
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment
નીલમબેનની કલમ ‘સંબંધના સેતુ’ બાંધે છે, ‘અત્તરક્યારી’ ખીલવે છે, ‘અત્તરગલી’ મ્હેંકાવે છે. ‘ગમતાનો એ ગુલાલ’ કરે છે. તેમનો ‘ચપટી ઉજાસ’ અજવાળા અજવાળા પાથરે છે. રોજની ‘ખાટીમીઠી’ હસીને મમળાવવાનું મન થાય એવી રચે છે. અને ભલેને હજારો માઇલ દૂર હોય છતાં ‘પરમસમીપે” છે. તેમનો સંગ પારસમણિ જેવો છે.
નીલમબેનની વારતાની છીપમાંથી રોજ એક મોતી બંધાય છે એ છાપ સાચી સમજાય છે. તેમની વાર્તા અને નાટકોમાંથી અને વ્યક્તિત્વમાંથી પણ ભારોભાર ઇન્સાનિયત છલકાય છે.
એવી જ એક ઉમદા વાત અને ઉંચેરો સંદેશ આપતુ,નીલમબેન દોશી લિખીત એકાંકી નાટક “એક અધૂરો ઇન્ટરવ્યુ” છે. જેમાં એક એવા પાત્ર, વટવૃક્ષની વાત છે જેનું કલેજુ કરવતથી કપાય છે અને હૈયું અધૂરાં રહી ગયેલાં ઇન્ટરવ્યુથી ઘવાય છે.આ નાટકને આધારે લખાયેલ જુદા જુદા ચાર અક્ષરમેળ છંદમાં ગૂંથેલ મારી એક સ્વરચના ફરી એક વાર આપની સમક્ષ સહર્ષ….
એક અધૂરું કથનઃ
( મંદાક્રાંતા )
રે વૃક્ષો ને, કરવત થકી, કાપી છેદી જ દીધાં;
લાગ્યાં ઘાથી, ઢળી પડી પછી, પ્રાણ છોડી જ દીધાં.
( અનુષ્ટુપ ) (વૃક્ષનું વર્ણન )
છોરું એ ધરતીનો ને, ભેરું એ વનનો હતો.
વ્યોમ ને ભોમ શાળામાં, રોજે એ ભણતો હતો.
( હરિગીત )
પંખીઓના ડાળે ડાળે ટચુકડા માળા હતા;
સમૃધ્ધિમાં ખુબ કેવા મીઠડાં ટહૂકા હતા.
તાપ-ટાઢ, વંટોળ ઝિલી, સૌના રક્ષણહાર હતા;
એ ગામના આબાલવૃધ્ધો, સર્વના રખેવાળ હતા.
( શાર્દૂલવિક્રીડિત ) (વૃક્ષની ખાટીમીઠી યાદોની વાત )
યાદોના ઘનઘોર મેઘ ઉમટ્યાં, જૂના પટારા ખુલ્યાં,
નાના માસુમ બાળકો અહીં રમ્યાં,પ્રીતે જુવાનો ઝુલ્યા;
પુત્રોથી વિખુટી પડેલ જનની, હૈયાવરાળો વહી,
કાળીરાત અહીં અજાતશિશુની,તીણી જ ચીસો સહી…
( મંદાક્રાંતા )
કાળી યાદો મનથી નિસરી, મીંચીઆંખો નીતારે,
મીઠી યાદો સઘળી લઇને નેણ બંને ભીંજાવે,
નારી પ્રેમે હસતી અહિંયા ફૂલ કેવાં ચઢાવે,
હિન્દુબંધુ અવર ભગિની હાથ રક્ષા મઢાવે.
(અનુષ્ટુપ )
હૈયે ખુશી ધરી એવી, વટવૃક્ષ હસી રહ્યું.
મળે માનવ આજે તો, લ્હાણી કાજે રટી રહ્યું..
( મંદાક્રાંતા )
ત્યાં તો આવી,પરિજન વળી,પાન ફેંદી જ દીધાં,
એ વૃક્ષોને, ધડ પર પછી, કાપી છેદી જ દીધાં,
લાગ્યા ઘાથી, ઢળી પડી નીચે, હૈયુ વીંધે અરે આ !
સંદેશો તે મધુર જીવનો કોઈ પામી શકે ના !!
રંગ-પર્વ March 25, 2013
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment
કળીઓનો રાજ્યાભિષેક
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment
વસંત એટલે કુદરતનું ઉલ્લસતું નર્તન.
વસંત એટલે જન-મનનું ઝુમતુ યૌવન.
વસંત એટલે નિયતિના ક્રમનું ગવન.
વસંત એટલે કલમનું મનગમતુ સર્જન.
‘વેબગુર્જરી’ ના જન્મદિવસે ખાસ…. January 28, 2013
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment‘વેબગુર્જરી’ ના જન્મદિવસે ખાસ….
શાર્દૂલવિક્રીડીત ઃ
ઊગ્યો આજ રવિ લઇ શુભ ઘડી,ગૂંજી ઉઠી ગુર્જરી,
બાંધે જે દશદિશ ગુર્જર-જનો,ગૂંથી નવો માંડવો,
વંદે હસ્તક લૈ મૃદુ શબદના,કંકુ અને ફૂલથી,
સંગે સૌ નતમસ્તકે શુભ વદો, કુર્યાત્સદા મંગલમ.
http://webgurjari.in/2013/01/25/first-post/
નવુ વર્ષ-૨૦૧૩ January 3, 2013
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment
શિશુવયની શેરી.. July 30, 2012
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment
શિખરિણી ( યમનસભલગા-૧૭ )
જૂની મારી પ્યારી, શિશુવયની શેરી ફરી મળી,
દીઠી પોતાને ત્યાં, સહુ સખી સખા સંગ રમતી.
કુકા કોડી ખોખા, રમત ગમતો ખેલી કુદતાં,
દીવાળી હોળી ને, નવલ નવલાં દિન ગમતાં.
નિશાળોના ઘંટો, સકળ મનને યાદથી ભરે,
મીઠી મીઠી બાની, અવનવી કથા આંખ ભીંજવે.
ભલા ભોળા નાના, ભઇ ભગિની કેવાં મન હરે,
અડે હાથો ભીંતે, મૂક મન મૂકી વાતડી કરે !!!!
નથી ક્યાંયે પેલી, સરળસટ શેરી અહીં હવે,
બધું જુદું ભાસે, નિજ-જન ન કોઇ અહીં દીસે.
હવા સ્પર્શે સૂકી, ઝણઝણી શરીરે ફરી વળે,
અજાણી નોખી હું જલસભર નેત્રો ઝમી રહે
અને ખેંચે પૌત્રી,વતનઘરથી દૂરની દિશે;
રહસ્યો યુગોના અતિત-પડળેથી સરી શમે !!!!
દિવ્ય દર્પણ June 17, 2012
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , 1 comment so far
એકાંતી મોતી February 27, 2012
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment”સબરસગુજરાતી” પર યોજાયેલ ‘એકાંત’ વિષયક સ્પર્ધામાં નોંધપાત્ર રચનાઓમાં પ્રથમ સ્થાન પામેલ આ “એકાંતી મોતી”…..
એકાંતી મોતી અમે વીણવાને બેઠા, ત્યાં વળગીને આવી આ અમોલી વાત.
સદીઓથી સંતો ને સૂફીઓએ દીઠા, એ રત્નો ન પામે આ માણસની જાત!
કોઇ કહે એકાંત મુજને છે વહાલું,
ને કોઇ કહે એકાંત લાગે અકારું;
ખુદને ડુબાડી ભીતરમાં જઇ જોઇ,
મોંઘી ત્યાં જોડી જીવ-શિવની નોખી.
નીરવ વનમાં કોયલના ટહુકા- શી મૌનના કો’ ગેબી આ પડઘાની વાત,
એકાંતે સંતો ને સૂફીઓએ દીઠા, એ રત્નો ન પામે આ માણસની જાત!
ધરતીને ઓઢાડી,સૂવાડી ડૂબે,
પેલો સૂરજ પણ એકાંતી દરિયે;
નીરખે બંધ આંખે ને ઊંડે જઇ ભરે,
અજવાળા લાવી ને દુનિયા પર વેરે.
વાલિયા લૂંટારાની કાયાપલટ કરે, એકાંતી એવી આ વાલ્મીકિ ભાત!!
સદીઓથી સંતો ને સૂફીઓએ દીઠા, એ રત્નો ન પામે આ માણસની જાત!
શબ્દોને પાર, દૂર મૌનને આવાસ,
ક્ષણ સંભળાય ઉર એકાંતી નાદ;
અદ્વૈત આનંદ ને ઉજ્જવલ ઉજાસ,
બસ આરપાર રોમ ઓમ શાંત..
“અહમ્ બ્રહ્માસ્મિ” ને “સોહમ્”ના તારની અદ્ભૂત સરગમ દે અનંતનું ગાન,
એકાંતે સંતો ને સૂફીઓએ દીઠા, એ રત્નો ન પામે આ માણસની જાત!
ખુશ્બૂ-ભીની સવાર.. December 1, 2011
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a comment ( હ્યુસ્ટનની આજની (૨૨મી નવે.) ની સવાર…)
મને આવી સવાર ગમે.
ખુશ્બૂ-ભીની બહાર ગમે.
અંધારને ઉઘાડતું, શબ્દોને જગાવતું,
આછેરા અજવાસનું, કુણું કુણું પ્રભાત ગમે.
મને આવી સવાર ગમે.
ઝરમરતી જલધાર ગમે.
યાદોને પંપાળતી, અંતરને અજવાળતી,
ચરણને પડકારતી, ભીની ભીની રાહ ગમે.
મને આવી સવાર ગમે.
ફરફરતી જલધાર ગમે.
આભને છલકાવતો, ધરતીને પખાળતો,
માટીને મ્હેંકાવતો, કુદરતનો પ્રસાદ ગમે.
મને આવી સવાર ગમે.
ઝીલમીલતી જલધાર ગમે.
મનમર્કટને માંજતો, ઘન-ગર્જન અટકાવતો,
બાજીગરને સ્મરાવતો, ધીરો ધીરો વરસાદ ગમે.
મને આવી સવાર ગમે.
ખુશ્બૂ-ભીની બહાર ગમે.
