होलीका संवाद-गीत March 4, 2015
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a commentઅહીં ક્લીક કરોઃ https://www.youtube.com/watch?v=CH72cvGd5NA
મન… February 26, 2015
Posted by devikadhruva in : અગદ્યાપદ્ય , add a comment
‘કવિલોક’માં પ્રસિધ્ધ થયેલ એક અછાંદસ રચના…
(અંકઃ જાન્યુ-ફેબ્રુ.૨૦૧૫-પાના નં ૨૪)
મન…મન…
સાવ નાજુક કુમળાં છોડ જેવું.
હઠીલાં નાનકડાં બાળ જેવું.
વારંવાર એને સમજાવવું પડે.
ઘડીઘડી એને મનાવવું પડે.
મન….આ મન……
માની જાય, સમજી જાય,
વાળીએ તેમ વળી પણ જાય ને
વળી પાછું અચાનક છટકી જાય.
મર્કટ બની કો’ મદારીની
ડુગડુગી પર નાચવા માંડી જાય.
મનગમતી જગાએ પહોંચી જ જાય,
આપમેળે ગમતું સઘળું કરતું થઈ જાય.
આ મન.. મન…
કોઈનું મન સુદામાના તાંદુલમાં,
કોઈનું ભરસભામાં ચીર પૂરતા સખામાં.
કોઈનું ભીલડીના એંઠા બોરમાં,
તો કોઈનું મન કેવટની નાવમાં..
હં…આજના માનવીનું મન,
ચંદ્ર અને મંગળમાં.
વિધવિધ ટેક્નીકલ રમકડાંમાં!
પણ એ કદી કેમ નથી પહોંચતું
એકબીજાંના મન સુધી !!!
કેમ?! કેમ!!!
આ મન…મન…..
રૂમઝૂમતું કંઈક આવ્યું છે… February 8, 2015
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , add a commentહવા, પાણી અને પ્રકાશ જેટલાં પ્રકૃતિ માટે જરૂરી છે તેટલાં જ માનવ જીવન માટે પણ જરૂરી છે.પ્રતિદિન ખુબ સહેલાઈથી મળી જતાં આ ત્રણે તત્ત્વો વિશે આપણે ભાગ્યે જ ઝાઝું વિચારીએ છીએ.પણ ટેકનીકલના આ યુગમાં, ક્યારેક એકાદી ક્ષણે, જરા આંખ મીંચીને કુદરતને માણવાની તક લઈશું તો એક અનોખો આનંદ મળશે. વસંત ૠતુની વ્હેલી સવારની એવી એક પળની અનુભૂતિ, આજના મારા શુભ દિને (જન્મદિવસ) ગીતરૂપે આપની સમક્ષઃ
રૂમઝૂમતું કંઈક આવ્યું છે, કોઈ લઈ લો રે, કોઈ લઈ લો.
મઘમઘતું કંઇક ફોર્યું છે, કોઈ ભરી લો રે, કોઈ લઈ લો.
મીંચી ઉઘડતી આંખ વચાળે ઉજાસ થઈ પથરાતું,
વાદળ-દળને છેદી, ભેદી, રેશમ-શું સ્પર્શાતું.
સૂર્યકિરણનું તેજ સુંવાળું ચેતન ભરતું આવ્યું છે, કોઈ ઝીલો રે, કોઈ લઈ લો.
સ્મિતની સંગે, અંતર અંગે, ઝળહળ ઝળહળ ઝીલી લો રે, કોઈ લઈ લો….રૂમઝૂમતું કંઈક
બારી મનની ખોલી સૂંઘો, શીતલ પવનની સુરભી.
ખુલી હવા મદમાતી ગાતી ગુનગુન ગુનગુન ગરબી.
મધુર સાજને તાલે એ તો થનગન થનગન નાચ્યું છે, કોઈ નીરખો રે, કોઈ લઈ લો.
સરસર સરતા સમીરની મસ્તી, ગુલશન ગુલશન જોઈ લો રે, કોઈ લઈ લો….. રૂમઝૂમતું કંઈક
દડદડ દડીને પરવત પરથી, બનીને ઝરણું રમતું,
ઝીલમીલ ઝરીને,ભળીને બનતું સરિતા મધ્યે મળતું.
ઉછળી ઉછળી ધસમસતું એ દરિયે જઈ સમાયું છે, કોઈ સમજો રે, કોઈ લઈ લો..
બૂંદબૂંદના ગેબી નારા, હરદમ, મનભર સૂણી લો રે, કોઈ લઈ લો. ……રૂમઝૂમતું કંઈક
તેજ,પવન, જલ તનમન ભરતું કણકણમાં ઉભરાયું છે, કોઈ લઈ લો,
કોઈ ઝીલી લો રે, કોઈ જોઈ લો રે, કોઈ સૂણી લો રે, કોઈ ભરી લો રે… રૂમઝૂમતું કંઈ
દ્રશ્ય અને શ્રાવ્ય–પૃથ્વી વતન…. January 31, 2015
Posted by devikadhruva in : Uncategorized , add a commenthttps://www.youtube.com/watch?v=JQ9lu-ANlWM
ધૂમ્મસનો ધાબળો…. January 27, 2015
Posted by devikadhruva in : અગદ્યાપદ્ય , add a comment
વહેલી સવાર.
હું ને મારી કાર.
ધૂમ્મસનો ધાબળો,
ને
સૂતેલો સૂરજ.
આસપાસ બધે જ
અંધકાર, ધોળો અંધાર.
માત્ર
બે ડગ આગળ જ
ગાડીની આગળની લાઈટનો ઉજાસ.
એટલાં જ ઉજાસથી,
ખુલતો જતો રાહ..
ધીરે ધીરે,
ધૂમ્મસને ચીરતી,
કિરણોની ઝીણી ધાર.
દ્રષ્ટિ ફક્ત થોડી જ આગળ,
ભીતરે?!!
કંઈક એવું જ..
થોડી નજર,
અજવાળું..પ્રકાશ…
વહેલી સવાર.
ગાડી હંકારતી હું,
કે
મને હંકારતી એ?!!
દ્રશ્ય અને શ્રાવ્ય-તડકો. January 23, 2015
Posted by devikadhruva in : Uncategorized , add a comment
દ્રશ્ય અને શ્રાવ્ય-તડકો.
દ્રશ્ય અને શ્રાવ્ય-પૂરવનો જાદુગર- કાવ્ય-પઠન January 10, 2015
Posted by devikadhruva in : કાવ્યપઠન , add a commentclick this linkઃ
https://www.youtube.com/watch?v=66W5ToeJKgI&feature=youtu.be
પૂરવનો જાદુગર આવે,
છાબ કિરણની વેરે;
હળવે હાથે ધીમુ સ્પર્શે,
પડદા પાંપણના ખોલે.
અંગ મરોડે જૂની વાતે,
આશ નવી કોઇ લાવે;
ઊંચે આભલે નર્તન કરતે,
રંગ અનોખા વેરે.
કોમળ સવારે, તપ્ત મધ્યાન્હે,
શીળો બને સમી સાંજે;
સુદૂર સાગરે ડૂબી અન્તે,
પુનઃ પ્રભાતે પધારે.
જાદુગરનો ખેલ અનેરો,
ખુબ ખુબીથી ખેલે;
પૂર્વ દિશાથી સૂરજ આવે,
છાબ કિરણની વેરે.
ચિરાડ …
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , add a comment
અહમની આ દિવાલ તૂટી, પથ્થર વચ્ચે કૂંપળ ફૂટી.
ઘૂંટી ઘૂંટી મહેંક મધુરી, ઝરણાં સરખી કેવી છૂટી!
ચિરાડ કહો કે તિરાડ જુઓ,
જોઉં મધ્યે ખીલ્યાં ફૂલો,
કોઈ કળી શાને મૂરઝાયે,
તેજ, પાણી ને પવન લ્હેરાયે,
ઝુમી ઝુલે ડાળી ડાળી, નાજુક નમણી દિલને લૂંટી
કોમળતાની કલા અનોખી, પથ્થર હૈયે કૂંપળ ફૂટી…..અહમની
અડિયલ પથ્થર મંદિર જઈ જઈ
તીણા તીણા પ્રહારો ઝીલી
શિલ્પી-ટાંકણે ઘડાઈ ગયો,
ને મૂર્તિ બની પૂજાઈ ગયો!
તોડો, તોડો, દોડી દોડી, આસુરી સહુ વૃત્તિઓ ખોટી,
મોડી,છોડી,ભૂલી ચિરાડ, પથ્થર હૈયે કૂંપળ ફૂટી……અહમની
૨૦૧૫ January 2, 2015
Posted by devikadhruva in : Uncategorized , add a comment
રંગમંચ December 20, 2014
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , 1 comment so far
તખ્તા પર આવી ઊભો છું, ને રોજ હું વેશ બદલું છું,
સંવાદો કોઈ જ યાદ નથી, ને તોય હું રોલ ભજવું છું.
નાયક છું, ખલનાયક છું, વક્તા છું ને શ્રોતા પણ છું,
તાળી સાંભળી ફુલાઈ મનમાં, દરિયા જેટલું હરખું છું.
અંધાર તેજની વચ્ચે વચ્ચે, ચાંદ સૂરજ ભમતા જાય,
દૃશ્યો, અંકો ફરતા જાય, ને રોલ બદલાતાં મલકું છું.
વારાફરતી પાત્રો આવે, કોઈ ટકે, કોઈ વહી જાય છે,
ક્યાંથી શરૂ ને ક્યાં ખતમ, વિચારી મનને મૂંઝવું છું.
હસતાં, રડતાં, પડતાં, ઊઠતાં, મળેલ મંચને ગજવું છું.
પડદો પડતાં, વેશ ઉતારી, અજ્ઞાત રહીને વિરમું છું.
