કયામત છે….. April 27, 2011
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , add a commentછંદવિધાન -હજઝ ૨૮
( લગાગાગા-૪ આવર્તનો )
ગણી’તી તાજની ખુબી, મીનાકારી કરામત છે.
હકીકત તો હતી કે બે, કલેજાની શહાદત છે.
રહી નિષ્ક્રિય કિનારે, પથ્થરો ફેંકવા સ્હેલા,
અગર ભિતર પડો જાણો, શૂરાની શી ઇબાદત છે.
જવા દો વાત ચેહરા ને, મહોરાની બધી જૂઠી,
અહીં ના કોઇ અસલી છે, બધી મેક્કપ મરામત છે.
ખરાને પાડવા ખોટા, જગતની રીત જૂની છે;
નિજાનંદે સદા રે’નારના ભવભવ સલામત છે.
પૂજા-પાઠો કીધા પણ પંડિતો લાગે નહી સુખી,
બધા બખ્તર લીધાં સૌએ, છતાં કોની હિફાજત છે ?
પરાજય પામનારાને, પૂછાશે કૈં સવાલો જ્યાં,
ઝુકાવી શિર ખાલી જાણજો આવી કયામત છે.
સૂફી સંતો કહી થાક્યા, બધા એ બંધનો કાપી,
અરે આ જીંદગી તો માત્ર મૃત્યુની અમાનત છે.
સખી-સંવાદ April 17, 2011
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , 1 comment so far સખી, મુને શ્યામથી વ્હાલો ચાંદ,
સખી, મુને શ્યામથી વ્હાલો ચાંદ….
સખી-૧-
છોને વસતો જોજન પાર, નીરખું નિત્યે આભને ભાલ,
વાદળ ચીરી સરતો રાજ, તેજ-કિરણથી સ્પર્શે ગાલ,
સખી, મુને શ્યામથી વ્હાલો ચાંદ….
સખી-૨-
અદ્રષ્ય શ્યામની ભૂલ ના વાત, ભલે ન દીસે જગમાં ક્યાંય,
સદાયે કરતો અંતર વાસ, રોમરોમમાં રહેતો ખાસ,
તો યે સખી તુને વ્હાલો ચાંદ ?…..
સખી-૧-
નિર્દય વીંધે પહેલાં વાંસ, પછી જ છેડે હોઠથી ગાન,
ચાંદ સૂવાડે અર્પી આશ, કોમળ-કિરણની નવી સવાર,
હા,સખી, મુને શ્યામથી વ્હાલો ચાંદ…
સખી-૨-
છોડ કથા કુદરતની આમ, સર્જ્યાં કોણે મેઘ-મલ્હાર,
કોણે દીધા દિલના દાન ને રચ્યાં કોણે દિન ને રાત ?
કહે સખી, કહે, તને ચાંદથી વ્હાલા શ્યામ….
સખી-૧- ના, સખી મુને શ્યામથી વ્હાલો ચાંદ,
સખી-૨ હૈયે છે જે હોઠ પર લાવ, તને વ્હાલા શ્યામ,
સખી-૨- જા,જા, માન ન જીત કે હાર, તુને વ્હાલા શ્યામ,
સખી-૧- સખી, મુને શ્યામથી વ્હાલો ચાંદ,
સખી, મુને શ્યામથી..ચાંદથી વ્હાલો કહાન….!!!
શબદને સથવારે April 12, 2011
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , add a commentલો,અમે તો ચાલ્યાં પાછા શબદને સથવારે….
મબલખ અઢળક ઘેરી ઘેરી વરસ્યાં નવલખ ધારે,
વાંકા કાંઠા તોડી દોડ્યા ઉરસાગરને નાદે,
લો,અમે તો ચાલ્યાં પાછા કલમની કિરતાલે……..
તટના ત્યાગી નામ પછી તો ઉડાન પાંખે પાંખે,
ટમટમ ટમકે અક્ષર જાણે નભને તારે તારે,
લો,અમે તો ચાલ્યાં પાછા અક્ષરને અજવાળે………
રોમરોમ શરણાઇ વાગે, કલરવ ડાળે ડાળે,
મઘમઘ રંગ સુગંધ બનીને મ્હેંકે મનને માળે,
લો,અમે તો ચાલ્યાં પાછા શારદમાને ખોળે………..
હળવે હળવે જીવને શિવનો રસ પરમ અહીં જાગે,
જૂઠ્ઠા જગનો કાજળ કાળો અહં ભરમ સહુ ભાગે,
લો,અમે તો ચાલ્યાં પાછા શબ્દ-બ્રહ્મની પાળે………..
