શમણું June 20, 2007
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , trackback 
અડધી રાતે આંખ ઢળી’તી
સપનામાં હું છળી પડી’તી.
સીડી લઇને નભે ચડી’તી,
આભે એનું નામ લખતી’તી.
શ્વેત સુંવાળા વાદળ વચ્ચે તરતી’તી
તારાઓના કાને જૈ કંઇ કહેતી’તી.
ચાંદને ખોળે બેસી હું શરમાઈ’તી,
પ્રેમ અનુપમ પામીને હરખાઇ’તી.
અક્ષરોના હીરા હું ત્યાં જડતી’તી,
શબ્દોની દીપમાળા જાણે ગૂંથતી’તી.
આરતી કરતાં શાને ધડકન વધતી’તી,
આહ,પ્રભાત પડતાં આંખ ખુલી’તી;
વ્યોમથી ભોમ પર વળી ચૂકી’તી,
ફરી એક્વાર છળી પડી’તી…
Comments»
વ્યોમથી ભોમ પર વળી ચૂકી’તી,
ફરી એક્વાર છળી પડી’તી.
શમણામાં કંઈક તો મજા છે.. જે કદાચ વાસ્વિક્તામાં નથી..સુંદર કવિતા !
very very nice. tamne aava shabdo kyathi suze chhe?
Aakashma Maari Mummy nu naam lakhta hata?
સુંદર કાવ્ય
Khub J Saras!