નિસર્ગ May 1, 2007
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , trackback
શબ્દોની પાંખે ઉડી આકાશ,
ડુંગરની કંદરામાં જાગી તલાશ.
ક્ષિતિજની કોરે રમી ક્ષણવાર,
સુરજની પાળે પહોંચી પળવાર.
વ્યોમ ને ભોમની મધ્યે અવકાશ,
વ્રુક્ષોના માળે મળી મોકળાશ.
હવાની લહેરખીમાં માણી મોકળાશ,
ક્યાંયે ના દીઠી જરાયે કચાશ.
ધરતીની ધારે ફરી એક્વાર,
માટીની સોડમમાં કેવી મીઠાશ.
ઝાકળના બિંદુએ સ્પર્શી ભીનાશ,
સાગરની લ્હેરોમાં સંગીતનો સાજ.
સાંજ કે સવાર, મધ્યાન્હ કે રાત,
આંખ ખોલી કે કુદરતનો સાથ.
“ત્વમેવ સર્વમ”ની ઝાંખી ચોપાસ,
નિસર્ગને ખોળે થઈ દ્રષ્ટિ વિશાલ.
Comments»
Very Nice Mummy. Keep up the good work. We are all enjoying with you.
Brindesh