કયામત છે…. April 30, 2019
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , add a commentગણી’તી તાજની ખુબી, મીનાકારી કરામત છે.
હકીકત તો હતી કે બે, કલેજાની શહાદત છે.
રહી નિષ્ક્રિય કિનારે, પથ્થરો છે ફેંકવા સ્હેલા,
અગર ભિતર પડો જાણો, શૂરાની શી ઇબાદત છે.
જવા દો વાત ચેહરા ને, મહોરાની બધી જૂઠી,
અહીં ના કોઇ અસલી છે, બધી મેક્કપ મરામત છે.
ખરાને પાડવા ખોટા, જગતની રીત જૂની છે;
નિજાનંદે સદા રે’નારના ભવભવ સલામત છે.
પૂજા-પાઠો કીધા પણ પંડિતો લાગે નહી સુખી,
બધા બખ્તર લીધાં સૌએ, છતાં કોની હિફાજત છે ?
પરાજય પામનારાને, પૂછાશે કૈં સવાલો જ્યાં,
ઝુકાવી શિર ખાલી જાણજો આવી કયામત છે.
સૂફી સંતો કહી થાક્યા, બધા એ બંધનો કાપી,
અરે આ જીંદગી તો માત્ર મૃત્યુની અમાનત છે.
પછી શું છે? April 29, 2019
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , add a comment
જતું હોય છે… April 28, 2019
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , add a commentઘણી વાર ઘણું બધું ગમી જતું હોય છે.
બધી વાર બધું ય, ક્યાં મળી જતું હોય છે ?
ચહો કંઈ ને મળે કંઈ, એવું ઘણું લાગે ને
ન ધારેલું સપન, કદી ફળી જતું હોય છે!
નવું જૂનું અને જૂનું નવું થયે જાય છે.
અહીં કોઈ સમયને, ક્યાં કળી જતું હોય છે !
જે ચ્હેરો અરીસે હતો સદા, તે આજે નથી.
આ દર્પણ બચપણનું મ્હોં, ગળી જતું હોય છે.
કદી એવું બને, ભીતર કંઈ ને બ્હારે કંઈ,
સત્ય એમ અસત્ય થઈ, વળી જતું હોય છે.
એ વાત ખોટી છે… April 25, 2019
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , 1 comment so far
હવે સૌને આવડે છે! April 24, 2019
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , add a commentકોમ્પ્યુટર યુગમાં નવું નાચતા, હવે સૌને આવડે છે!
આંગ્ળીઓના ટેરવે રાચતા, હવે સૌને આવડે છે!
પાટી-પેનને નેવે મૂક્યાં, ડસ્ટર-બસ્ટર તો હવામાં,
‘કી’ની ક્લીકથી લખતા ભૂંસતા,હવે સૌને આવડે છે!
જુનૂ ને જાણીતું સઘળું નવા આકાર લઈ રહ્યું છે.
લો, આડી રીતે ઘી કાઢતા, હવે સૌને આવડે છે!
ડુંગર ખોદી ઉંદર કાઢે, પ્રખ્યાતિના પહાડ જીતે.
ધીરા ડગથી દ્વારો વાસતા, હવે સૌને આવડે છે!
સમજી જા ‘દેવી’, ચેતી જા વહેલી, નહીં તો, અહીં તો,
“કસીનો’ જેવું રમતા, લૂંટતા, હવે સહુને આવડે છે.
મળતો નથી…. April 23, 2019
Posted by devikadhruva in : ગઝલ , add a commentમાણસ હવે, માણસને કૈં મળતો નથી.
ને જો મળે, તો એ હવે હસતો નથી.
બેસી રહે છે ‘ફેસબુક’ના જ ફળિયે,
કોઈ તમારા આંગણે જડતો નથી.
દેખાય છે એ ‘ઓન લાઈનો’ ઉપર,
એકલો પડે,પણ એ સૂનો પડતો નથી.
રોજે મઝા માણે છે ‘સેલ્ફી’ હાથ લઈ,
એ ‘સેલ્ફ’ સિવાય, ચાહી પણ શક્તો નથી.
મારી તમારી સૌની છે આ સ્થિતિ હોં!.
માણસ હવે, માણસને ઓળખતો નથી!!
મંદિર હવે મનમાં કરે તો સારું છે.
બાકી એ ખુદમાં પણ, ખરું ભળતો નથી.
જુદા હતા વાર્તાના એ ઈશ્વર બધા,
એમ માનવી, ઈશ્વર કંઈ બનતો નથી!
અલ્લડ આ મેઘ…. April 8, 2019
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , add a comment
