શરદપૂનમ October 22, 2010
Posted by devikadhruva in : સ્વરચના , trackback
ગગનગોખમાં સાંજ ઢળે, એક દીપ ધીરે ધીરે પ્રગટે,
વિધવિધ રૂપો નિત્યે વેરે, સુદ–વદમાં એ ખેલે,
દર્પણ એનું જલસરવર ને રૂપ સ્વયંનું નીરખે,
ખુશી ખુશી એ આભ ઝળુંબી,ધરા અવિરત ચૂમે.
અંધારી આલમ પર ફેલે, ચાંદની એની રેલે;
પુનમ રાતે માઝા મુકે, સાગરને છલકાવે.
ભરતી ટાણે મોજા છોળે,પ્રેમી દિલ ઉછાળે,
સંતાકુકડી વાદળ વચ્ચે તરતા તરતા ખેલે.
બાલ હ્રદયને હઠ કરાવી હાથમાં ચાંદો માંગે;
રાત ભર મીઠા હાલરડા મૌનપણે ખુબ ગાયે,
ઢળી હળવે તારલિયાળો નભનો પાલવ છોડે,
શોધકના વિસ્મયને જગવી દૂનિયા ખુદ બોલાવે,
ધીરે ધીરે વહેલી સવારે ક્ષિતિજે જઈ પહોંચે,
ગગનગોખમાં સાંજ પડે, ફરી ધીરેથી પ્રગટે.
**************************************
( સર્જક-મિત્રોના સૂચન મુજબ અપેક્ષિત સુધારા/વધારા સાથેની એક જુની સ્વરચના )
Comments»
“દર્પંણ એનું જલસરવર ને રૂપ સ્વયંનુ નીરખે,
ખુશી ખુશી એ આભ ઝળુંબી, ધરા અવિરત ચુમે”
સુંદર પંક્તિ અને સુંદર છબિ.