જાળાં November 22, 2007
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , trackback
સૌ પોતાની જાત સાથે જીવે છે,
જાણે કરોળિયાના જાળાં બનાવી જીવે છે.
લોહીના જાળા તો કદીક લાગણીના,
સ્વયંસર્જિત જાળાં વચ્ચે જીવે છે.
ગૂંચ વધારી, કદીક ઉકેલતા,
ચીસો પાડી, મરતાં મરતાં, જીવે છે.
અપેક્ષાના જાળાં, ને કદી ફરિયાદના,
સંપત્તિના યે જાળાં વચ્ચે જીવે છે.
ભૂતની સ્મૃતિના,ને ભાવિની ચિંતાના,
જાળાં મધ્યે આજ બગાડતાં જીવે છે.
અરે,પ્રેમની પ્યાસમાં વેર વધારતાં !!
આજમાં રહીને કોણ આજે જીવે છે ?
સૌ પોતાની જાત સાથે જીવે છે,
જાણે કરોળિયાના જાળાં બનાવી જીવે છે.
Comments»
Thanksgivingના પર્વ નિમિત્તે સૌ વેબ-મિત્રો અને વાંચકોનો આભાર.
જો કે જાણું છું કે,
ભાર લઇ આભારનો, કોઇ કહો, ક્યાં જઇ શકે ?
પાસ રહી આ વેબથી, કોઇ કહો, દૂર થઇ શકે ?
છતાં…..જુદી જુદી રીતે પ્રોત્સાહન આપવા બદલ આપ સૌનો, વિનયપૂર્વક અને હ્રદયપૂર્વક ,આભાર માનવાનું મન થાય છે.