કુદરતનો સદા સાથ. June 6, 2007
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , 10 commentsએક રચના: ગદ્યાપદ્ય: જુનૂં ઘર છોડતાં…..
કુદરતનો સદા સાથ.
સવાર પડી,મેં બારી ખોલી.
સૂરજ હસ્યો,બસ જાય છે હવે ?
હુંફાળા તેજથી ગાલ પંપાળી પૂછી લીધુ,
કાલે હું કોને સ્મિત આપીશ ?
આંખના ઝળઝળિયા કિરણોથી લૂછી કહ્યું;
જ્યાં જાય છે તુ,ત્યાં હું પણ આવીશ.
“હું તો તારી સાથે જ છું.”
બપોર પડી,મેં બારણાં ખોલ્યાં..
ફૂલો હસ્યા,વૃક્ષો ડોલ્યાં,
પાન શિર પર ખેરવી પૂછી લીધું,
બસ જાય છે હવે ?
કાલે અમે કોને સ્મિત આપીશું ?
આંખના ઝળઝળિયા ડાળીથી લૂછી કહ્યું;
જ્યાં જાય છે તુ,ત્યાં અમે પણ આવીશું.
“અમે તો તારી સાથે જ છીએ.”
સાંજ પડી, બારીમાં ચાંદ સિતારા ડોકાયા..
ટમટમ પ્રશ્નો પૂછી લીધા,બસ જાય છે હવે ?
કાલે ત્યાંથી અમને નીરખી કોણ લખશે ?
આંખના ઝળઝળિયા ચાંદનીથી લૂછી કહ્યું;
જ્યાં જાય છે તુ,ત્યાં અમે પણ આવીશું.
“અમે તો તારી સાથે જ છીએ.”
રાત પડી,ઘરની દિવાલો ચૂઇ પડી..
બસ, છેલ્લી રાત ?, જાય છે હવે ?
ધારદાર પૂછી લીધુ,
કાલે કોને સુવાડીશું અમે ?
પ્રેમથી આંખના બિંદુ લૂછી કહ્યું,
જ્યાં જાય છે તુ, ત્યાં અમે પણ હોઇશું જ.
“અમે તો તારી સાથે જ છીએ.“
છેલ્લી ક્ષણે.. સ્વજનો ટોળે વળ્યાં મનમાં.
ત્યાં આ અવાજ કોનો ?”
ભૂલીશ ના મને,શિવ છું હું.
શોધે છે કોને ? હજાર હાથ તો સાથે છે.”
મન બોલ્યું,
ફરજો પ્રેમથી પૂર્ણ થઇ તારી,
સંસાર અસારની રીત સ્વીકારી,
હેતાળ કુદરતનો હાથ થામી,
વિશાલ આકાશને હૃદયે ભરી,
ચાલ નવી એક ભૂમિકા પર…..
અમે તો સદા સાથે જ છીએ…………