પૂરવનો જાદુગર April 29, 2007
Posted by devikadhruva in : કાવ્યો , trackback 
પૂરવનો જાદુગર આવે,
છાબ કિરણની વેરે;
હળવે હાથે ધીમુ સ્પર્શે,
પડદા પાંપણના ખોલે.
અંગ મરોડે કાલની વાતે,
આશ નવી કોઇ લાવે;
મંચ આકાશે નર્તન કરતે,
રંગ અનોખા વેરે.
કોમળ સવારે,તપ્ત મધ્યાન્હે,
શીળો બને સમી સાંજે;
સુદૂર સાગરે ડૂબી અંતે,
પુનઃ પ્રભાતે પધારે.
જાદુગરનો ખેલ અનેરો,
ખુબ ખુબીથી ખેલે;
પુરવ દિશાનો સુરજ ઊગે,
છાબ કિરણની વેરે..
Comments»
good job mimi! I like the poem about sun!